Küresel karbon çeliği hurda arzı, talep artışına yetişememe mücadelesi veriyor. Bu kriz uzun yıllardır devam ediyor ve mevcut eğilim devam ederse sorun daha da derinleşecek. BCG analizine göre, küresel hurda talebi önümüzdeki sekiz yılda yaklaşık %3,3 bileşik yıllık büyüme oranında (CAGR) artarken, arz yalnızca %3 CAGR civarında artacak.
Talepteki bu artış, özellikle endüstrilerin hammaddelerinden kaynaklanan karbon emisyonlarını azaltmaya çalışması nedeniyle hurdanın çelik üretimi için giderek daha fazla tercih edilmesinin bir sonucu olacak.
Hacim olarak hurda, çelikteki küresel demir içeriğinin bugünkü %35'inden 2030 yılına kadar %50'sini oluşturacak. Bu noktaya ulaşıldığında, hem Çin'de hem de ABD'de yıllık hurda tüketimi muhtemelen %40 ila %50 daha yüksek olacak ve bunun büyük bir kısmı daha fazla çelik üretmek için kullanılacak.
Ve büyük çelik üreticisi ülkelerde yurt içi hurda talebindeki bu artışların, küresel hurda ticaretini yaklaşık %15 oranında azaltması bekleniyor.
2030 yılına gelindiğinde, mevcut 9 milyon mt'lik çelik hurda fazlasının 15 milyon mt'lik açığa dönüşmesi öngörülüyor, bu da sorunun ciddiyetini vurguluyor.
Çelik sektörünün dinamiklerindeki böylesine büyük bir değişikliğin, çelik üreticilerini ve hurda metal sağlayıcılarını büyük ölçüde etkilemesi bekleniyor.
Arz-talep açığının nedenleri
Son yıllarda hız kazanan trendlerden kaynaklanan artan hurda talebi, önemli bir faktör olan elektrik ark ocağı bazlı (EAF) çelik üretimine geçişle birlikte geri dönüştürülmüş çelik hurdasının kullanımının artmasıyla tetiklenecek. Bu geçiş, geleneksel yüksek fırın-temel oksijen fırınını (BOF) çelik üretim rotasından uzaklaşmayı içeriyor.
Üstelik bazı BOF çelik üreticileri, üretim süreçlerinin son aşamalarında, genellikle şarj olarak bilinen çelik hurdası miktarını da artırıyor. Genel olarak, mevcut ve gelecekteki EAF tesisleri önümüzdeki on yılda, özellikle otomobil ve ev aletleri gibi büyük, dayanıklı ürünler ve yeni inşaatlar için küresel çelik iştahının artan bir payını temsil edecek.
1980'lerden bu yana kullanılan EAF mini tesisleri, daha az karbon ağırlıklı hammadde kullanarak gelişmiş yüksek mukavemetli çelik üretimini artırdıkça daha çekici hale geliyor. EAF çelik üretimi, daha çevre dostu olmasının yanı sıra, planlamada, üretim hacminde ve üretim kapasitesinde değişiklik yapılmasında esneklik sağlıyor. Küresel ölçekte, şu anda çelik üretim kapasitesinin yaklaşık %29'unu oluşturan EAF operasyonlarının, özellikle Avrupa ve Çin'de yeni EAF tesisleri açıldıkça, 2030 yılına kadar %41'i aşması beklenmiyor.
Birinci sınıf hurda bulunabilirliği, hurda arz ve talep dengesizliğinden oldukça etkilenecek. 2030 yılına kadar yaklaşık 30 milyon mt'luk bir açık oluşması bekleniyor. Artan talep, birçok imalat ve inşaat projesinin yanı sıra yüksek kaliteli, yassı haddelenmiş çelik sacların üretilmesi için daha temiz hurda talebinin artmasından kaynaklanacak.
Hindistan ve Çin gibi gelişmekte olan ülkelerde yeni ortaya çıkan geri dönüşüm altyapısı sorunu da var. Bu bölgelerde hurda toplama lojistiği az gelişmiş durumda, döngüsel tedarik zincirleri henüz başlangıç aşamasında ve ayıklama ekipmanları yüksek seviyede olduğundan hurda birikimini büyük ölçekte zorlaştırıyor. Buna ek olarak, hurdanın geri dönüşüm alanlarından çelik fabrikalarına taşınmasının maliyeti genellikle fahiş olup, operasyonu kârsız hale getiriyor.
ABD birinci sınıf hurda sıkıntısı çekiyor
Yıllık hurda arzının dünya çapında yaklaşık %17'sinin (yaklaşık 110 milyon mt) ticareti yapılıyor. Türkiye, her yıl 25 milyon mt'lik düşük kalite hurda ithalatında AB, ABD, İngiltere ve Rusya'ya bağımlı. ABD, Türkiye'nin o kadar büyük bir tedarikçisi ki, bazı Türk çelik üreticileri, ülkenin tedarikini güvence altına almak için Kuzey Amerika'da kaynak bulma birimleri kurdu. Ancak ABD birinci sınıf hurda sıkıntısı çekiyor ve bunu telafi etmek için Kanada'ya yöneliyor. Bu arada Japonya, Kore, Güneydoğu Asya ve Çin'e ihraç ediyor.
Comments
No comment yet.