Ülke koronavirüs pandemisinin ortasındayken, Newport'ta bir üssü olan Avrupa'nın dördüncü en büyük çelik üreticisi olan Liberty Steel'in başkanı Sanjeev Gupta, olayın endüstri üzerindeki etkisini şöyle açıkladı:
"İngiliz ticaretini geride bırakan bir ay oldu. Mart ayının başından beri, diğerleriyle ortak olarak, dünya çapında çelik, alüminyum, mühendislik ve yenilenebilir enerjide çalışan meslektaşlarım ile uzaktan iletişim halinde olarak evden çalışıyorum.
Pandeminin aldığı trajik hal bizi ülke olarak çok zor kararlar almaya zorladı. Kurumsal topluluk için çevik olmamızı ve temellere geri dönmemizi gerektiriyordu. Yıllar süren küreselleşmeden sonra, ülke Covid-19 ile savaşmaya hazırlanırken; vantilatörler, KKD'ler (Kişisel Koruyucu Ekipmanlar), gıda malzemeleri vb. yerel üretime acil bir odaklanma oldu.
Kendi grubum, Midlands'deki Liberty Industries; hastane yatakları, el arabaları ve tekerlekli sandalyeler için çelik boru üretti; Fort William'daki alüminyum tesisimiz 20 tonluk oksijen şişeleri için acele bir sipariş aldı ve hatta hastaneler için daha fazla endüstriyel atık kutusu üretmeye çağrıldık.
Seyahat yasakken ve endüstriyel tedarik zincirlerinde aksamalar devam ederken, salgın; otomotiv, havacılık ve inşaat malzemeleri sektörleri için yakınlığa odaklanmayı gerektiriyor.
Çelik, bu tedarik zincirlerinin kalbinde bir endüstrisidir - ancak İngiltere'de geleceği tehlikeye girmiştir. On yıllar boyunca yaşanan ihmal, bir zamanlar gurur duyulan İngiltere başarı öyküsünün temellerini aşındırdı. İyi niyetli, ancak kötü düşünülmüş politikalar iç üretimi azaltmış ve ithalatta çok fazla artışa neden olmuştur.
70'lerde İngiltere'de 300.000'den fazla çelik işçisi vardı. Şimdi neredeyse 30.000 var. Dikkatli olmazsak, Covid-19 salgını, nakit akışının azalması ve güvenlik açısından kritik çalışanların kendini izole etmeye zorlanması nedeniyle yerel endüstrinin tabutundaki son çivi olabilir.
Bazıları çeliğin İngiltere'deki düşüşünün kaçınılmaz olduğunu söyleyebilir. Ancak kıta Avrupa'sı - Fransa, Almanya, Hollanda - ileri görüşlü sanayi politikası sayesinde daha iyi yatırıma sahip ve daha verimli. Benzer şekilde, bu ülkeler ekonomik kilitlenme sürecinde çelik sektörlerini desteklemenin bir yolunu bulmuşlardır. İngiltere'nin şu anda bu süreci dikkatle izlemesi gerekiyor.
En önemlisi, gerçekten heyecan verici bir fırsatın zirvesindeyiz. Dünyadaki tüm karbon emisyonlarının yaklaşık 9 adetini oluşturan sektör, daha yeşil bir gelecek için yeniden şekilleniyor.
Yüksek fırınları, birincil metal yapmak için fosil yakıtları yakmak yerine kullanılmış çeliği geri dönüştüren elektrik ark fırınlarına geçirerek, ülkemizin her yıl ürettiği 10 milyon ton fazla çelik hurdasının ekonomik kullanımını şu anda büyük ölçüde ihraç ediyoruz.
Ayrıca, hidrojenle çalışan çelik üretimi gibi teknolojiye yatırım yaparak, İngiltere'nin kendisini düşük karbonlu metallerde küresel bir lider olarak yeniden konumlandırma ve tedarik zincirlerini İngiltere'ye geri getirme fırsatı var.
Bu hedefe ulaşmak için, eğitim, yatırım ve endüstriyel kullanım için enerji maliyeti konusunda gelişmiş bir sanayi politikasına ihtiyacımız var.
Ama bunlar başka bir günün meselesi. Bugünün soruları, İngiltere çelik endüstrisine ne kadar önem verdiğimiz ve kurtarma planlarımızda nasıl bir rol oynayabileceğidir. Hükümet, İngiliz ekonomisinin hayati parçalarını kurtarmak için “ne gerekiyorsa” yapma taahhüdü konusunda kesin bir görüşe sahip - çelik kesinlikle bu kategoriye giriyor.
Bir salgını bir fırsat olarak tanımlamak kaba ve geri kafalılık olurdu. Ama bu bir uyandırma çağrısı - yaşama şeklimiz, tüketme şeklimiz ve üretim şeklimiz hakkında."
Yorumlar
Henüz yorum yapılmadı