Güney Afrika'nın çelik sektörü, son yıllarda ciddi bir krizle karşı karşıya. 2018-2024 yılları arasında çelik ithalatı %136 oranında artarak yerli üretimi olumsuz etkilediği belirtiliyor. Özellikle Asya ülkelerinin sübvansiyonlar ve ihracat odaklı stratejilerle destekledikleri üretimleri, Güney Afrika'nın iç pazarındaki hakimiyetini tehdit ediyor. Bu durum ise yerli üreticilerin rekabet gücünü ciddi şekilde zayıflatıyor.
ArcelorMittal Güney Afrika (AMSA) gibi büyük üreticilerin üretim birimlerini kapatması, sektördeki iş kayıplarını artırdı ve ekonomik istikrarını oldukça tehlikeye soktu. Enerji maliyetlerinin yükselmesi, eskiyen altyapı ve lojistik sorunları da üreticilerin rekabet avantajını yok ediyor. Bu sorunlar, yerli sanayiyi yalnızca iç pazarda değil, ihracatta da zor durumda bırakıyor.
2021'de başlatılan Güney Afrika Çelik ve Metal İmalat Ustalar Planı (SMP), sektörü canlandırmayı amaçlasada, yerli üretimi desteklemek yerine ithalata daha fazla bağımlılık yaratmış görünüyor. İthalat vergilerinin artışı, üretim maliyetlerini yükselterek yerli üreticileri uluslararası rakiplerine karşı dezavantajlı hale getiriyor. Ayrıca altyapı eksiklikleri ve lojistik engeller de sektörü olumsuz etkiliyor.
Güney Afrika'lı üreticiler çelik sektörünün geleceği için acil bir politika değişikliğine ihtiyaç olduğunu dile getiriyorlar. Uluslararası Ticaret İdaresi Komisyonu'nun (ITAC), çelik tarifelerini gözden geçirme sürecini hızlandırması gerektiğini belirtiyorlar. Ancak sadece kamu müdahalesi yeterli olmayacak; özel sektörle birlikte teknolojik yeniliklere, enerji güvenliğine ve yeşil çelik teknolojilerine yatırım yapılması gerektiğini aksi takdirde, Güney Afrika'nın çelik üretiminde tamamen dışa bağımlı hale gelebileceğini, ve bunun da hem istihdam hem de ekonomik kalkınma açısından büyük riskler yaratabileceğiceği endişelerini taşıyorlar.
Yorumlar
Henüz yorum yapılmadı